Kościół Św. Piotra i Pawła

Renesansowa świątynia, wybudowana w 1595 roku na miejscu drewnianego kościoła z XIV wieku. Wielokrotnie przebudowywana i remontowana, stanowi ciekawy przykład sakralnej architektury ewangelickiej, poddanej przeobrażeniu w bogate barokowe, katolickie miejsce kultu.

Kościół św. Piotra i Pawła w Długopolu-Zdroju służył protestantom stosunkowo krótko – mniej więcej do lat '20 XVII stulecia. Charakteryzuje się smukłą konstrukcją, szczególnie widoczną w przypadku dachu i dobudowanej w 1693 roku wieży. Świątynia ma wyłącznie nawę główną, po bokach, od chóru z organami, na całej jej długości ciągną się drewniane balkony. Do dziś zachowały się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z 1450 r., kamienna chrzcielnica (datowana na 1600 r.) oraz portal do zakrystii z wyrytą datą 1587 – prawdopodobnie wtedy, na fali wzmożenia religijności po reformacji, rozpoczęto budowę kościoła.

Świątynię poważnie przebudowywano i wzbogacano jeszcze w XVIII i XIX wieku. W tym czasie kościół św. Piotra i Pawła wzbogacił się m.in. o ołtarz główny z obrazem patronów, figury św. Jana Nepomucena, Matki Boskiej podtrzymującej martwego Jezusa i liczne zdobienia wnętrza.

Przebywając na miejscu, warto zwrócić uwagę na 2 pobliskie, pozostające w niezłym stanie pomniki. Na tutejszym cmentarzu wznosi się kamienny krzyż z 1879 roku, wybudowany przez lokalnego rzeźbiarza. Z kolei nieopodal świątyni – praktycznie po drugiej stronie ulicy – znajduje się pomnik z 1926 r., poświęcony miejscowym, którzy zginęli w walkach I Wojny Światowej.

Zabytek z epoki renesansu. Jednak wybudowaną przez ewangelików w 1595 r. świątynię, już po kilkudziesięciu latach przejęli katolicy i urządzili po swojemu - bogato i barokowo. W kościele św. Piotra i Pawła, wyróżniają się m.in. ołtarz główny zawierający obraz patronów, polichromie, kamienną chrzcielnicę z 1600 r. czy 150 lat starszą rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem.