Kościół Św. Jerzego

Jak na standardy polskiego baroku – skromna budowla. Kościół wybudowano pod koniec XVIII wieku, na miejsce świątyni z 1503 roku. Przeszedł w swojej historii kilka remontów, najpoważniejsza była przebudowa w II połowie XIX stulecia.

Kościół św. Jerzego jest w całości murowany, składa się z pojedynczej sali i trójbocznego, zamkniętego (choć nie wydzielonego z całości konstrukcji) prezbiterium. Na tle odmalowanej elewacji wyróżnia się (w sposób jak najbardziej pozytywny) surowa, kamienno-ceglana wieża. Łuk nad głównym wejściem wewnątrz świątyni zawiera złoconą datę budowy kościoła – 1793 rok.

W środku zachowało się kilka malunków i rzeźb z XVIII stulecia, nierzadko starszych niż sam kościół. Warto zwrócić uwagę na miniaturową pietę czy obrazy drogi krzyżowej. Szczodrze złocone ołtarz główny i ambonę wykonał uznany rzeźbiarz z Habelschwerdt (czyli Bystrzycy Kłodzkiej) Albert Thamm.

Przed wejściem na parafialny cmentarz, o powadze tego miejsca dojmująco przypomina rzeźba „Męka Pańska”. Z kolei w obrębie nekropolii, przy kamiennym murze można natknąć się na ceglany fragment – to pozostałości po XIX-wiecznej kaplicy przedpogrzebowej.

Kościół św. Jerzego w Długopolu Dolnym ma status zabytku.

Zabytek z epoki baroku, pochodzący z końcówki XVIII stulecia - kilkukrotnie przebudowywany. Jak na tamte standardy, długopolski kościół św. Jerzego był raczej skromny. Część z dekoracji (głównie obrazów, rzeźb) jest starszych niż sam budynek. Z pewnością warto zwrócić uwagę na złoconą ambonę i równie bogaty ołtarz główny, które wyszły spod dłuta Alberta Thamma.